«قهر و آشتی»

…گریه ها ازدلخوری ها گاه صدا ندارند آنها آرام آرام به درون انسانها راه می یابند و قلبها را غمگین می کنند…«آشتی» های زندگی هم گاه بی صدایند چرا که آدمها به تجربه یاد می گیرند مسیر«قهر» جاده ای نیست که انسانها را آرام کند.